əl-qol

is. Əllər və qollar. Əl-qolunu çırmalamaq. – <Zənci:> Zəncirlə bağlıdır mənim əl-qolum. S. V.. Əli-qolu açılmaq – geniş fəaliyyət göstərməyə imkan tapmaq, maneələrdən azad olmaq. Amma ərə gedəndən sonra . . <Tükəzbanın> əli-qolu daha da açıldı və gəzib dolanmağı daha da artdı. B. T.. <Pəri:> Hər halda Sara öldü, əlim-qolum açıldı. C. C.. Əli-qolu bağlanmaq – hərəkət azadlığından məhrum olmaq, heç bir şey edə bilməmək. Əl-qol açmaq – bax əli-qolu açılmaq. Yenə ayağa qalxıb əl-qol açdı və süzə-süzə Beyrəyə sarı gəlməyə başladı. M. Rz.. Əl-qol atmaq – 1) çapalamaq; 2) həyəcanla, əsəbi halda danışmaq, əl-qolunu oynatmaq, özündən çıxmaq. Nə əl-qol atırsan? – <Səfər:> O yan-bu yana əl-qol atma, ay Xəlil. S. Rəh.. Kitabsatan bunları elə ucadan deyir, elə qəzəblə əlqol atırdı ki, dalaşmağa adam axtardığını güman etmək olardı. M. C.. Əl-qol ölçmək – əl-qolunu oynatmaq. Rəhim bəy səbir edə bilməyib əl-qolunu ölçərək qışqırdı. M. Hüs.. <Mirzə Şəfi> əl-qolunu ölçərək ifadəsini şiddətləndirirdi. M. C.. Əl-qolu gəlməmək – həvəsi gəlməmək, istəməmək. Əl-qolu gəlməyən, çəkilib matməəttəl qıraqda dayanan da olurdu. M. C.. Əl(ini)-qolunu bağlamaq – sərbəst hərəkət imkanından məhrum etmək, fəaliyyət göstərməsinə imkan verməmək. <Gülnisə:> . . Əvvəl çalışıb, Pərini Bəhrama verib əl-qolunu bağlamaq lazımdır. C. C.. Sözün açığı budur ki, intriqa, çəkişmə, şəxsiqərəz sizin əl-qolunuzu bağlayıb işləməyə imkan vermir. «Kirpi».